Abstract
Żywiec was founded at the turn of the 13th and 14th centuries. As the only urban center in the area, it had a well-developed craft guild system. One of the oldest guilds in Żywiec was the tailors' guild, which, for over 100 years (1580-1699), formed a joint association with furriers. After its dissolution, the tailors began to strengthen their independent image. A clear manifestation of these efforts was the formulation of strict rules for advancement in their guild, contained in the so-called "seven books" in the tailors' guild book from 1745. These regulations governed the attainment of up to seven stages in the guild career, namely learning the trade, liberation from it, wandering, becoming a younger brother/master, middle master, senior master, and finally, the guild master. Therefore, these "seven books" serve as an example of comprehensive development by guild legislation of the issue of guild careers, a form of regulation rarely encountered in this manner.
References
Chlebowy dobry rząd cechu piekarskiego żywieckiego, w którym znajdują się różne zapisy wkupna i spraw do cechu należące, sporządzony za cechmistrzostwa sławnego Szymona Wyszenskiego, cechmistrza Roku Pańskiego 1721, Muzeum Miejskie w Żywcu, MŻ-HA/87.
Katalog albo księga cechu krawieckiego, Muzeum Miejskie w Żywcu, MŻ-HA/103.
Źródła drukowane:
Chronografia albo dziejopis żywiecki Andrzeja Komonieckiego, wyd. Stanisław Grodziski, Irena Dwornicka, Żywiec 2005.
Inwentarze dóbr żywieckich z XVIII wieku zawierające obciążenia feudalne ich ludności, wyd. Franciszek Lenczowski, Żywiec 1980.
Księga żywieckiego cechu tkackiego z lat 1738-1784, wyd. Przemysław Dyrlaga, „Fontes Hisoriae Terrae Zyvecensis”, t. I, vol. 5, Żywiec 2019.
Manuskrypt cechu krawców ze zbiorów Archiwum Państwowego w Opolu. Edycja krytyczna, wyd. Grzegorz Brożyna, Krystyna Kossakowska-Jarosz, Opole 2016.
Materiały do dziejów miasta Żywca od XV do XVIII wieku, wyd. Franciszek Lenczowski, Kraków 1957.
Statuty toruńskiego cechu krawców polskich z połowy XVIII w., [wyd.] Janusz Tandecki, „Rocznik Toruński”, [r.] 19, 1990, s. 255-270.
Opracowania:
Bimler-Mackiewicz Elżbieta, Cechy rzemieślnicze w miastach Górnego Śląska (do 1939 roku), Rybnik 2000.
Fercowicz Tadeusz, O dawnych cechach wrocławskich i ich obyczajach, „Roczniki Sztuki Śląskiej”, t. XX, 2011, s. 239-267.
Glapa Adam, Ubiory chłopskie w księgach cechowych krawców [w. XVI-XVIII], „Lud”, t. XLI, 1954, cz. 1, s. 639-646, cz. 2, s. 1328-1329.
Kosiński Rafał, Inwentarz rękopisów muzeum w Żywców, „Fontes Historiae Terrae Zyviecensis”, supplementa 1, Kraków 2008.
Mańkowski Alfons, Cechy rzemieślnicze we wsi Czarzu w XVIII wieku, „Zapiski Towarzystwa Naukowego w Toruniu”, t. X, 1935-1937, s. 297-302.
Niebroja Emil, Życie cechowe na Śląsku w dawnych wiekach, w: Księga pamiątkowa rzemiosła śląskiego 1922-1932, Katowice 1932, s. 17-33.
Poloczkowa Barbara, Wzory XVI-wiecznej odzieży w księdze cechowej krawców cieszyńskich, „Pamiętnik Cieszyński”, t. XVI, 2001, s. 22-40.
Surdacki Marian, Edukacyjno-opiekuńcze funkcje cechów urzędowskich w XV-XVIII wieku, „Rozprawy z Dziejów Oświaty”, t. XLIV, 2005, s. 7-48.
Księga polskiego rzemiosła. Władze Związku Rzemiosła Polskiego, korekta Bogumiła Szymańska-Rac, 2003.
Z poznańskiego cechu krawieckiego, podług księgi dokumentów cechowych, „Kurier Poznański”, nr 49, 1892, s. 106.
Wolska Jadwiga, Słownictwo rękopisów cechowych jako źródło do rekonstrukcji organizacji cechów nowotarskich w XVII i XVIII wieku, „Almanach Nowotarski”, nr 6, 2002 s. 83-90.
Wysocki Piotr, Sędziwy cech krawców, „Kalendarz Beskidzki 1979”, Bielsko-Biała 1978, s. 187-190.